Co to jest cukrzyca

Cukrzyca (łac. diabetes mellitus) to grupa chorób metabolicznych charakteryzująca się hiperglikemią, czyli zwiększonym stężeniem glukozy we krwi, wynikającym z defektu wydzielania i/lub działania insuliny. Przewlekła hiperglikemia wiąże się z uszkodzeniem, zaburzeniem czynności i niewydolnością różnych narządów, szczególnie oczu, nerek, nerwów, serca i naczyń krwionośnych.

Aby dokładnie zrozumieć, czym jest cukrzyca, warto wiedzieć jak funkcjonuje organizm człowieka. Każdy narząd zbudowany jest z komórek, które potrzebują energii do prawidłowego funkcjonowania.

Głównym źródłem energii w diecie są węglowodany. Inne źródła energii to tłuszcze i białka. Węglowodany po wchłonięciu z przewodu pokarmowego są trawione i chemicznie rozkładane przez enzymy wytwarzane przez różne narządy przewodu pokarmowego. Podobnie dzieje się z białkami, które trawione są do aminokwasów, jak i tłuszczami, które trawione są do kwasów tłuszczowych.

Węglowodany złożone typu skrobia, laktoza, sacharoza są rozkładane do węglowodanów prostych tj. glukoza. Glukoza pojawia się we krwi skąd wychwytywana jest przez komórki tkanek obwodowych (mózg, mięśnie, wątroba itd.) i jest używana do produkcji energii w tych komórkach.

Stężenia glukozy utrzymywane są w prawidłowym zakresie wynoszącym 80-100 mg/dl (4,5 – 5,5 mmol/l).

Kontrolę dostępności glukozy dla poszczególnych narządów i tkanek gwarantują 2 hormony wytwarzane przez trzustkę: insulina i glukagon. Insulina wydzielana jest przez trzustkę w odpowiedzi na zwiększone stężenie glukozy we krwi, a glukagon wręcz odwrotnie czyli na zbyt niskie stężenie glukozy we krwi.

Insulina jest produkowana w komórkach ß wysp trzustkowych, odpowiada za wyrównanie stężenia glukozy we krwi stymulując jej wchłanianie do tkanek (mięśnie, tkanka tłuszczowa), wykorzystanie we wszystkich tkankach jako źródło energii oraz za magazynowanie jej nadmiaru w postaci glikogenu (wątroba, mięśnie) lub tłuszczów (tkanka tłuszczowa).