Dane na temat czasu przeżycia całkowitego uzyskane w badaniu LUX-Lung 7 bezpośrednio porównującym leki afatynib i gefitynib, przedstawione na ESMO 2016

  • W badaniu LUX-Lung 7 zaobserwowano mniejsze ryzyko zgonu wśród chorych leczonych afatynibem w porównaniu z chorymi leczonymi gefitynibem, jednak zmniejszenie to nie osiągnęło poziomu istotności statystycznej.1
  • Uaktualnione wyniki ponownie potwierdzają, że afatynib znacząco poprawiał czas przeżycia bez progresji choroby oraz czas do wystąpienia niepowodzenia leczenia, jak również zwiększał całkowity odsetek odpowiedzi w porównaniu z gefitynibem bez pogarszania ogólnej jakości życia związanej ze stanem zdrowia, bezpieczeństwa i tolerancji1,2

Ingelheim / Kopenhaga, październik 2016 r. — Firma Boehringer Ingelheim ogłosiła wyniki badania LUX-Lung 7, w którym dokonano bezpośredniego porównana skuteczności i bezpieczeństwa terapii drugiej generacji ukierunkowanej na EGFR z wykorzystaniem leku afatynib* i terapii pierwszej generacji z wykorzystaniem lek gefitynib w leczeniu pierwszego rzutu u chorych na zaawansowaną postać niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP) z obecnością mutacji w genie EGFR. W badaniu oceniano czas przeżycia całkowitego (OS) jako pierwszorzędowy punkt końcowy i zaobserwowano zmniejszenie ryzyka zgonu (14%) wśród chorych leczonych afatynibem w porównaniu z gefitynibem1. Mediana czasu przeżycia chorych leczonych afatynibem wynosiła 27,9 miesiąca w porównaniu z 24,5 miesiąca w przypadku chorych leczonych gefitynibem, jednak uzyskane wartości nie osiągnęły poziomu istotności statystycznej1. Wyniki w zakresie czasu przeżycia całkowitego obserwowane w przypadku afatynibu były spójne dla wszystkich często występujących typów mutacji EGFR1. Szczegóły analizy zostały przedstawione na kongresie Europejskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (ESMO) w Kopenhadze, Dania, który odbył się w dniach 7–11 października 2016 r. (streszczenie #LBA43 – prezentacja ustna, NDRP, rak przerzutowy 1, sobota 9 października, 11:45–12:00 CEST).

Profesor Luis Paz-Ares z madryckiego Hospital Universitario 12 de Octubre — badacz współprowadzący badanie LUX-Lung 7 — tak skomentował te wyniki: „W badaniu LUX-Lung 7 zaobserwowaliśmy zmniejszenie ryzyka zgonu, stwierdzając medianę czasu przeżycia całkowitego dłuższą o 3,4 miesiąca w przypadku afatynibu w porównaniu z gefitynibem, choć skrócenie to nie było wystarczające, aby można było uznać je za istotne statystycznie. Dane te w połączeniu ze znacznym wydłużeniem czasu przeżycia bez progresji choroby i czasu do wystąpienia niepowodzenia leczenia, które wykazano dla afatynibu w tym badaniu, dostarczają klinicznie istotnych informacji na temat różnic między tymi dwiema terapiami”.

Uaktualnione wyniki potwierdziły również pierwotną analizę, która wykazała, że w globalnym badaniu fazy IIb LUX-Lung 7 osiągnięto dwa spośród równorzędnych pierwszorzędowych punktów końcowych, tj. w zakresie czasu przeżycia bez progresji choroby w niezależnej ocenie oraz czasu do wystąpienia niepowodzenia leczenia (czas między rozpoczęciem leczenia, a jego przerwaniem z dowolnej przyczyny)1,2. Wyniki analizy pierwotnej przedstawione w 2015 r. wykazały, że afatynib znacząco zmniejszał ryzyko progresji raka płuca oraz ryzyko niepowodzenia leczenia o 27% w porównaniu z gefitynibem2. Poprawa czasu przeżycia bez progresji choroby była coraz wyraźniejsza w miarę trwania leczenia2. Po dwóch latach leczenia, przy życiu bez progresji choroby pozostało ponad dwa razy więcej chorych przyjmujących afatynib niż chorych przyjmujących gefitynib (po 18 miesiącach: 27% w por. z 15%; po 24 miesiącach: 18% w por. z. 8%)2. Ponadto u znacząco większej liczby chorych przyjmujących afatynib wystąpiła obiektywna odpowiedź (ORR; klinicznie znaczące zmniejszenie wielkości guza) w porównaniu z chorymi przyjmującymi gefitynib2.

W badaniu LUX-Lung 7 zarówno afatynib, jak i gefitynib wykazały podobną poprawę w zakresie wyników w ocenie pacjenta, przy braku znaczących różnic w jakości życia związanej ze stanem zdrowia. Zarówno leczenie afatynibem jak i gefitynibem było na ogół dobrze tolerowane, przez co w obu grupach odsetek przypadków przerwania terapii z powodów związanych z terapią był taki sam (6%). Działania niepożądane obserwowane podczas badania były zgodne ze znanymi profilami bezpieczeństwa obu terapii2. U chorych, którzy spełnili ustalone kryteria, możliwa była modyfikacja dawki afatynibu w celu zwiększenia tolerancji leku, w przypadku zdarzeń niepożądanych związanych z terapią, przy czym wykazano brak wyraźnego wpływu takiej modyfikacji na skuteczność leczenia1. Ponieważ gefitynib jest dostępny tylko w jednej dawce, nie stosowano zmniejszenia dawki2.

„Naszym celem jest wzbogacenie wiedzy klinicznej dotyczącej stosowania terapii ukierunkowanych na EGFR, dzięki czemu lekarze i pacjenci będą mogli podejmować świadome decyzje terapeutyczne stosownie do indywidualnych potrzeb” — powiedział dr Mehdi Shahidi, Wiceprezes i Globalny Dyrektor ds. Medycznych w Dziale Onkologii firmy Boehringer Ingelheim. „Wierzymy, że całość wyników badania LUX-Lung 7 pomaga w poznaniu różnic między terapią drugiej generacji za pomocą afatynibu a terapiami pierwszej generacji, jednocześnie uzupełniając pulę dowodów na poparcie wyraźnych korzyści terapeutycznych tego leczenia.”

Afatinib* jest zarejestrowany w ponad 70 krajach w celu stosowania w leczeniu pierwszego rzutu u chorych na NDRP z obecnością mutacji w genie EGFR. Rejestracja afatynibu w tym wskazaniu była oparta na pierwszorzędowym punkcie końcowym czasu przeżycia bez progresji choroby w badaniu klinicznym LUX-Lung 3, w którym afatynib znacząco opóźniał wzrost guza w porównaniu ze standardową chemioterapią.3 Co więcej, afatynib to pierwsza terapia, która wykazała korzyści w zakresie czasu przeżycia całkowitego w przypadku chorych ze specyficznymi typami NDRP z obecnością mutacji w genie EGFR w porównaniu z chemioterapią.4 W badaniach LUX-Lung 3 i 6 niezależnie wykazano znaczące korzyści u chorych z najczęściej występującą mutacją w genie EGFR (del19) w porównaniu z chemioterapią4. Afatynib jest zarejestrowany w UE, Stanach Zjednoczonych i na innych rynkach do stosowania również w leczeniu chorych na zaawansowaną postać raka płaskonabłonkowego płuca (SqCC), u których nastąpiła progresja podczas leczenia lub po leczeniu chemioterapią opartą na platynie. Rejestracja afatynibu w tym wskazaniu jest oparta na wynikach badania LUX-Lung 8, które wykazało znaczącą poprawę w zakresie czasu przeżycia całkowitego i czasu przeżycia bez progresji choroby w porównaniu z lekiem erlotynib u chorych na raka płaskonabłonkowego płuca.5

 

Informacje do Wydawcy

Informacje o badaniu LUX-Lung 7

LUX-Lung 7 to pierwsze globalne badanie bezpośrednio porównujące terapie drugiej i pierwszej generacji ukierunkowane na EGFR (odpowiednio afatynib i gefitynib) do stosowania u chorych z NDRP z obecnością mutacji w genie EGFR, którzy wcześniej nie stosowali żadnego leczenia. W badaniu fazy IIb udział wzięło 319 chorych na zaawansowaną postać NDRP z obecnością często występujących mutacji w genie EGFR (del19 lub L858R). Równorzędnymi pierwszorzędowymi punktami końcowymi badania były czas przeżycia bez progresji choroby (PFS) oceniany w niezależnej analizie, czas do wystąpienia niepowodzenia leczenia i czas przeżycia całkowitego (OS). Drugorzędowe punkty końcowe obejmowały odsetek odpowiedzi obiektywnych (ORR), wskaźnik kontroli choroby, zmniejszenie wymiarów guza, wyniki w ocenie pacjenta i bezpieczeństwo.

 

Wyniki analizy pierwotnej: w porównaniu z gefitynibem afatynib znacząco poprawiał2:
•      Czas przeżycia bez progresji choroby (HR = 0,73; 95% CI: 0,57‒0,95; p = 0,017; mediana: 11,0 miesięcy [afatynib] w por. z 10,9 miesiąca [gefitynib]). Poprawa w zakresie czasu przeżycia bez progresji choroby przy terapii afatynibem była spójna we wszystkich wstępnie zdefiniowanych podgrupach klinicznych, w tym wyodrębnionych ze względu na płeć, wiek, rasę i typ mutacji w genie EGFR
•      Czas do wystąpienia niepowodzenia leczenia (HR = 0,73; 95% CI: 0,58‒0,92; p = 0,0073; mediana: 13,7 miesiąca [afatynib] w por. z 11,5 miesiąca [gefitynib]).
•      Odsetek odpowiedzi obiektywnych (70% w por. z 56%; p=0,0083).

W badaniu zaobserwowano zmniejszenie ryzyka zgonu wśród chorych leczonych afatynibem w porównaniu z chorymi leczonymi gefitynibem, jednak nie osiągnęło ono poziomu istotności (HR = 0,86; 95% CI: 0,66‒1,12; p = 0,2580; mediana: 27,9 miesiąca [afatynib] w por. z 24,5 miesiąca [gefitynib])1. Dojrzałość danych o czasie przeżycia całkowitego wynosi 71%, a dalsze analizy zostaną przeprowadzone, kiedy dane osiągną pełną dojrzałość.1

 

O Boehringer Ingelheim

Grupa Boehringer Ingelheim jest jedną z 20 wiodących firm farmaceutycznych na świecie. Działa globalnie za pośrednictwem 146 podmiotów zależnych i zatrudnia ponad 47700 pracowników. Prowadzi prace badawczo-rozwojowe, produkcję i sprzedaż innowacyjnych produktów leczniczych o wysokiej wartości terapeutycznej, przeznaczonych do stosowania w medycynie i weterynarii. Firma, założona w roku 1885 pozostaje nieprzerwanie własnością rodziny Boehringer, a jej centrala zlokalizowana jest w Ingelheim w Niemczech.
Głównym elementem kultury Boehringer Ingelheim jest zobowiązanie do działań zgodnych z zasadami odpowiedzialności społecznej. Trwałym fundamentem działalności firmy jest zaangażowanie w projekty społeczne, jakim jest np. globalny projekt Making More Health, opieka nad pracownikami i ich rodzinami oraz zapewnianie wszystkim pracownikom równych szans. Współpraca i wzajemny szacunek oraz ochrona środowiska i zrównoważony rozwój stanowią nieodłączną część wszystkich przedsięwzięć firmy Boehringer Ingelheim.

W 2015 roku firma Boehringer Ingelheim odnotowała przychody netto ze sprzedaży w wysokości około 14,8 mld euro. 20,3% wartości przychodów netto zainwestowane zostało w badania i dalszy rozwój.

Więcej informacji na stronie www.boehringer-ingelheim.com

Referencje

  1. Paz-Ares L i wsp. Afatinib (A) vs gefitinib (G) in patients (pts) with EGFR mutation-positive (EGFRm+) non-small-cell lung cancer (NSCLC): overall survival (OS) data from the phase IIb trial LUX-Lung 7 (LL7). Streszczenie # LBA43 przedstawione na kongresie Europejskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (ESMO) w Kopenhadze, Dania, 7–11 października 2016 r.
  2. Park K i wsp. Afatinib versus gefitinib as first-line treatment of patients with EGFR mutation-positive non-small-cell lung cancer (LUX-Lung 7): a phase 2B, open label, exploratory, randomised controlled trial. Lancet Oncol 2016;http://dx.doi.org/10.1016/S1470-2045(16)30033-X Opublikowano online 12 kwietnia 2016 r.
  3. Sequist L i wsp. Phase III Study of afatinib or cisplatin plus pemetrexed in patients with metastatic lung adenocarcinoma with epidermal growth factor receptor mutations. J Clin Oncol 2013;DOI:10.1200/JCO.2012.44.2806.
  4. Yang J i wsp. Afatinib versus cisplatin chemotherapy for EGFR mutation-positive lung adenocarcinoma (LUX-Lung 3 and LUX-Lung 6): analysis of overall survival data from two randomised, phase 3 trials. Lancet Oncol 2015; http://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS1470-2045(14)71173-8/abstract.
  5. Soria i wsp. Afatinib versus erlotinib as second-line treatment of patients with advanced squamous cell carcinoma of the lung (LUX-Lung 8): an open-label randomised controlled phase 3 trial. The Lancet Oncology 2015;DOI:10.1016/S1470-2045(15)00006-

 

* Afatynib jest zarejestrowany na wielu rynkach w tym w UE, Japonii, Tajwanie, Kanadzie w Stanach Zjednoczonych i w Indiach do stosowania u chorych na charakterystyczne rodzaje NDRP z obecnością mutacji w genie EGFR. Afatynib jest również zatwierdzony w UE, Stanach Zjednoczonych i na innych rynkach do leczenia chorych na zaawansowaną postać raka płaskonabłonkowego płuca, u których nastąpiła progresja podczas leczenia lub po leczeniu chemioterapią opartą na platynie. Afatynib jest obecnie weryfikowany przez organy ds. ochrony zdrowia w innych krajach na całym świecie. Warunki rejestracji różnią się w zależności od kraju. Należy sprawdzić lokalnie zarejestrowane druki informacyjne leku.