Wirus PCV2 jest powszechnie występującym patogenem związanym z szeregiem różnych chorób. Wykrywa się go u prawie każdej świni na świecie. Może wywoływać chorobę w określonych okolicznościach, np. w przypadku współistniejącego zakażenia lub złych warunków w pomieszczeniach inwentarskich. Najważniejszy jest niekorzystny wpływ na układ immunologiczny świni. Zakażenie określane jako as zespół wyniszczenia poodsadzeniowego u świń (Postweaning Multisystemic Wasting Syndrome, PMWS) może prowadzić do opóźnienia wzrostu, bladości, rozrostu (a później hipoplazji) węzłów chłonnych u indywidualnych zwierząt, czemu mogą towarzyszyć żółtaczka lub dalsze objawy kliniczne ze strony układu oddechowego i jelitowego. Na poziomie stada można stwierdzić zwiększenie strat, zmniejszenie średniego dobowego przyrostu masy i większe rozbieżności wielkości ciała zwierząt. U loch zakażenie wirusem PCV2 wiąże się z niepowodzeniami reprodukcyjnymi, przede wszystkim u loszek. Uważa się również, że wywołuje zespół zapalenia skóry i nefropatii u świń. Ze względu na zmienność objawów, które mogą się wiązać z zakażeniem wirusem PCV2, często mówi się obecnie o PCVD lub PCVAD (Porcine Circovirus (Associated) Disease - chorobie wywoływanej przez cirkowirusa świń lub związanej z cirkowirusem świń).

Nie jest dostępne celowane leczenie PCVAD. Szczepienie jest powszechnie stosowanym środkiem prowadzącym do zwiększenia średniego dobowego przyrostu masy, zmniejszenia strat i zmniejszenia zakresu uboju selektywnego. Wyraźny korzystny wpływ szczepienia można nawet stwierdzić w stadach z łagodnym lub subklinicznym zakażeniem.