Dlaczego należy szczepić koty?

Zasadą działania szczepionki jest stymulacja sił obronnych organizmu do walki z różnorodnymi chorobami. Owe siły obronne obejmują wiele komórek oraz substancji chemicznych w organizmie, spośród których najlepiej znane są przeciwciała. Kocięta są chronione przed wieloma chorobami zakaźnymi dzięki obecności przeciwciał w mleku ich matki (siarze), które spożywają w ciągu kilku pierwszych godzin swojego życia.

W wieku siedmiu tygodni odporność zapewniona im przez matkę zaczyna słabnąć. Z tego powodu zaleca się wykonanie szczepienia w wieku 8 lub 9 tygodni i podanie drugiej szczepionki w wieku około 12 tygodni. W niektórych przypadkach może być zalecane wykonanie trzeciego zastrzyku miesiąc później.

Dlaczego należy powtarzać szczepienia ochronne?

Wiele osób jest przekonanych, że zaszczepienie kota, gdy jest młody, zapewni mu ochronę do końca życia. Niestety nie jest to prawdą. W celu podtrzymania ochrony konieczne jest wykonywanie regularnych szczepień przypominających. Po podaniu szczepionki przypominającej poziom odporności osiąga wartość szczytową, a następnie wolno i stabilnie się obniża. Z tego powodu do utrzymania odporności konieczne jest regularne podawanie szczepionek przypominających. Ponowne podanie szczepionki stymuluje odpowiedź immunologiczną, co zapewnia ochronę przez dodatkowy czas. Bez tych szczepień przypominających układ odpornościowy kota może nie być w stanie zapewnić ochrony przed ciężkimi, a czasem śmiertelnymi chorobami.

Przeciwko jakim chorobom można wykonać szczepienia?

Wirusowe zapalenie nosa i tchawicy, panleukopenia kotów oraz białaczka kotów to trzy główne choroby zakaźne występujące u kotów wraz z zakażeniem bakteriami Chlamydia, częstą przyczyną zapalenia spojówek. Wystąpieniu tych chorób można zapobiec dzięki szczepieniom ochronnym. Do tej pory nie jest dostępna szczepionka o zadowalającej skuteczności przeciwko dwóm odkrytym bardzo niedawno chorobom wirusowym kotów – zakaźnemu zapaleniu otrzewnej kotów oraz nabytemu niedoborowi immunologicznemu kotów – które mogą prowadzić do śmierci zwierzęcia.

Wirusowe zapalenie nosa i tchawicy (choroba układu oddechowego u kotów)

Chociaż nie jest to schorzenie zagrażające życiu w takim stopniu jak inne choroby, które mogą wystąpić u kota, może być źródłem cierpienia zarówno dla zwierzęcia, jak i jego właściciela. Jeśli nie zostanie podjęte skuteczne leczenie, wpływ choroby, taki jak przewlekły katar lub stan zapalny oczu, może utrzymywać się długotrwale, nawet przez całe życie.

Istnieją dwie główne postacie choroby — wywoływana przez kaliciwirusy oraz herpeswirusy. Objawy bywają zróżnicowane w zależności od tego, który wirus wywołał chorobę. Częste objawy choroby to kaszel i kichanie, wysoka temperatura ciała, utrata łaknienia, wydzielina z oczu oraz nosa, a w przypadku choroby wywołanej przez kaliciwirusy – owrzodzenia na języku. Jeśli zwierzę dojdzie do zdrowia po chorobie, może pozostać nosicielem wirusa i stanowić źródło zakażenia dla innych kotów, nawet jeśli nie występują u niego objawy. Stwarza to w oczywisty sposób szczególny problem w kociarniach, dlatego też kluczowe znaczenie ma zaszczepienie kota przed umieszczenia go w takiej placówce.

Panleukopenia kotów

Jest to zapalenie jelit, będące jedną z najgroźniejszych chorób zakaźnych u kociąt i dorosłych kotów. Panleukopenia występuje najczęściej u kociąt oraz młodych kotów, a śmiertelność jest bardzo wysoka. Śmierć może wystąpić tak nagle, że nie zdążą nawet rozwinąć się objawy. W przypadku tej choroby, wiążącej się z ogromnym cierpieniem, objawy w postaci wymiotów, silnego bólu brzucha oraz szybko postępującego odwodnienia mają tak ciężki przebieg, że właściciele często podejrzewają, iż ich zwierzę zostało otrute.

Wirus białaczki kotów (ang. Feline Leukaemia Virus, FeLV)

Wirus FeLV jest przenoszony głównie w drodze bezpośredniego kontaktu z zakażonym kotem, w szczególności za pośrednictwem śliny podczas pielęgnacji sierści. Wirus jest obecny również we krwi, moczu oraz innych płynach ustrojowych zakażonego kota. Istnieje wyższe ryzyko zakażenia w przypadku kilku kotów żyjących pod tym samym dachem. Pierwszy etap choroby często pozostaje niezauważony, ponieważ objawy u zakażonego kota są bardzo zróżnicowanie, co sprawia, że postawienie rozpoznania jest trudne. Najbardziej podatne są młode koty, jednak wirusem FeLV mogą zarazić się koty w każdym wieku, dowolnej rasy i płci. Lekarz weterynarii wypełni certyfikat w celu odnotowania wykonanych szczepień ochronnych. Ta „książeczka szczepień” zawiera informacje szczegółowe na temat każdej szczepionki oraz datę jej podania. Jest podpisywana przez lekarza weterynarii jako oficjalny dokument i wymagana w celu udowodnienia historii szczepień zwierząt, gdy są umieszczane w psiarniach lub kociarniach.